Inadvertent Pregnant... (Tiffany x Taeyeon) ft.SNSD

InadvertenPregnant... 

Tiffany x Taeyeon

















********************************************

 

INTRO...

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันจะบ้าตายยยยย T^T ” ร่างเล็กส่งเสียงกรีดร้องในขณะที่เธอกำลังขับรถเพื่อจะไปทำงาน แต่ดันมาติดสัญญาณไฟแดง

‘ทำไมต้องมาติดตอนนี้ด้วยว่ะค่ะ คนยิ่งรีบๆอยู่ วันอื่นมีทำไมไม่ติด ทำไมมาติดเอาวันนี้ อร๊ายยยย Q^Q’ แทยอนคิดบ่นอยู่ในใจ คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างช่วยไม่ได้ ก็ให้ทำไงล่ะ เธอเป็นสถาปนิกมือ1ของบริษัทเลยน่ะ แถมทุกคนต่างยอมรับนับถือเธอ เพราะเธอฉลาดและขยันทำงานแล้วก็ไม่เคยไปสายเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้แหละที่เธอจะไปทำงานสายเป็นครั้งแรก คิดแล้วก็เครียดน่ะ ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนกับเด็กเรียนที่ได้เกรด4มาตลอด แต่พอมาครั้งนี้ดันตกมาตายเกรดดันลด พอพลาดแล้วก็จะมีเสียงล้อเลียนของพวกเด็กคนอื่นที่หมั่นไส้เด็กที่ได้4ตลอดมา ซึ่งกรณีของแทยอนก็คงจะเป็นอย่างนั้น... ถ้าเธอไปสาย เธอก็คงจะโดนเพื่อนร่วมงานประหม่าใส่เหมือนกัน แต่ช่างเหอะ เวลานี้เธอจะต้องรีบไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้


สัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว เท้าขวาของร่างเล็กเหยียบคันเร่งจนมิด พร้อมออกตัวรถไปอย่างรวดเร็วและหักเลี้ยวไปยังเส้นทางที่จะไปยังบริษัท


ณบริษัทSeoulBuild เวลา 9.00 น. (บริษัทแทยอนเริ่ม 8.30 น.)

“นี่เมื่อไรยัยแทยอนจะมาทำงานสักทีน่ะ เกิดอะไรขึ้นรึป่าวน่ะ ปกติไม่น่าจะสายเลยนิ” เสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาวตัวเล็กลี ซันนี่ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมของแทยอน ซึ่งแก๊งเธอก็ไม่ได้มีแค่เธอกับแทยอนแค่สองคน แต่ยังมีซอฮยอน กับ เจสสิก้า อีกสองคน แต่เจสสิก้าไปทำงานเป็นดีไซเนอร์ ส่วน ซอฮยอน ทำงานเป็นอัยการ ก็มีแต่แทยอนกับเธอเท่านั้นที่ทำงานที่เดียวกัน ถึงแม้พวกเธอจะแยกย้ายไปคนละที่ แต่พอหลังเวลาเลิกงานพวกเธอก็จะนัดไปเที่ยวตามประสาผู้หญิงกันเกือบทุกวัน

ตึก ตึก ตึก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เสียงฝีเท้ากับเสียงหอบดังขึ้นพร้อมกัน เมื่อร่างเล็กของแทยอนรีบโกยแนบเข้าบริษัท ร่างเล็กรีบวิ่งตรงไปยังลิฟต์ที่มีคนอยู่ก่อนแล้ว

 
“รอก่อนค่ะ!” แทยอนตะโกนให้คนที่อยู่ในลิฟต์ได้ยิน สองขารีบวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนในที่สุดร่างเล็กก็เข้ามาอยู่ในตัวลิฟต์ได้อย่างหวุดหวิด แต่...

“เฮ้ย!/เฮ้ย!” สองเสียงอุทานดังพร้อมกัน

“นี่นาย สเตฟาน ไอ้หน้าหมี” เป็นร่างเล็กที่เริ่มเปิดศึกก่อน โดยทักชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเธอด้วยวาจาที่ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไร

“เธอ ยัยเตี้ยแทยอน” ชายหนุ่มโต้ตอบบ้าง ทั้งสองสายตาประสานกันอย่างเอาเรื่อง เป็นแทยอนก่อนที่เริ่มปริปาก

“นี่นายมาทำอะไรที่นี่ ทำไมยังอยู่ในลิฟต์ ทำไมไม่ไปทำงาน”

“ถามได้สิ ก็ฉันมาสายไง แล้วเธอล่ะ ปกติเห็นมาเช้าแข่งกับแม่บ้านเลยไม่ใช่เรอะ ทำไมวันนี้มาสายได้ล่ะ” ชายหนุ่มตอบร่างเล็กไปด้วยสีหน้ายียวนกวนบาทา

“ทำไมล่ะ ฉันจะสายบ้างไม่ได้รึไง”

“ก็ป่าว แค่แปลกใจ ที่มาสายสงสัยเมื่อคืนมัวแต่ไปเต้นอาโกโก้แถวผลับสิน่ะ 5555” ชายหนุ่มพูดจาล้อเลียนร่างเล็ก ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุทำให้แทยอนไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“หนอย บังอาจมาว่าฉันไปเต้นอาโกโก้ แล้วที่นายมาสายเกือบทุกวัน ก็คงจะไปม่อหญิงจนดึกสิน่ะ”

“เหอๆ หึงรึไง”

“แหวะ ใครจะไปหึงนาย หลงตัวเองว่ะ”

 
ติ๊ง! สัญญาณลิฟต์ดังขึ้นเมื่อมาถึงยังชั้นที่ต้องการ แทยอนกำลังจะก้าวออกจากตัวลิฟต์ แต่ก็ถูกมือหนาของชายหนุ่มรั้งเอาไว้ก่อนพร้อมกระชากเธอเข้ามาอยู่ในลิฟต์ดังเดิม ร่างเล็กพยายามสะบัดตัวออก แต่ก็ไม่เป็นผล

 
“ก็เธอไง หึงฉัน” ชายหนุ่มพูดพร้อมจ้องหน้าหญิงสาว ด้วยรอยยิ้มที่ชวนใจละลาย ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวหน้าขึ้นสีด้วยความเขิน เธอจึงตะคอกชายหนุ่มเพื่อกบเกลื่อน

“นี่ ไอ้บ้าฉันไม่ได้หึงนายย่ะ ปล่อยเลย ฉันจะไปทำงาน”

“แน่หรอ ถ้าเธอไม่หึงฉันก็คงจะเขินฉันใช่มั๊ยล่ะ ^^”

“จะบ้าหรอ ฉันไม่อะไรกับนายทั้งนั้นแหละ”

ในระหว่างที่เถียงกันอยู่ แทยอนเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ติดอยู่ในลิฟต์ซึ่งเวลาก็เลยมาเยอะแล้ว เธอจะมามัวเสียเวลากับไอ้บ้าสเตฟานนี่ไม่ได้

ปึ้ก! หญิงสาวจงใจกระแทกส้นสูงลงไปยังเท้าของชายหนุ่มอย่างแรง นั่นทำให้สเตฟานปล่อยแทยอนให้เป็นอิสระแล้วหันไปสนใจเท้าของตัวเอง

“หึ! เล่นกับใครไม่เล่น หึหึ สมน้ำหน้า” หญิงสาวกำลังก้าวเท้าออกจากตัวลิฟต์ แต่ก็หันกลับมาพูดทิ้งท้ายกับชายหนุ่ม

“อ้อ แล้วที่นายบอกวว่าฉันไปเต้นอาโกโก้ที่ผลับ ที่จริงฉันเคลียร์งานจนดึกตะหาก แล้วอีกอย่างฉันไม่อยากจะแย่งงานเต้นอาโกโก้นายหรอกน่ะ ฉันว่านายน่าจะลาออกจากวิศวกรแล้วไปเป็นนักเต้นอาโกโก้ดีกว่าน่ะ ฉันว่ามันเหมาะกับนายมากเลยน่ะ5555” แทยอนพูดทิ้งทายให้ชายหนุ่มได้เจ็บใจเล่น ก่อนจะรีบเดินออกไปยังที่ทำงานของตัวเองอย่างสบายอารมณ์

“หนอย ยัยเตี้ยแทยอน” ชายหนุ่มสถบออกมาเบาๆด้วยความเจ็บใจ ‘ชิ ยัยแทยอน ฉันจะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดูสิ บังอาจมายอกย้อนหาว่าฉันเต้นอาโกโก้ หนอย’ (ได้ข่าวว่าเฮียไปว่าเค้าก่อนไม่ใช่หรอ? - -)

 
ปึ้ง! เสียงเอกสารที่ร่างเล็กถือมากระทบกับโต๊ะทำงานอย่างแรก แทยอนทำหน้ามุ่ยเล็กน้อยก่อนจะกระแทกตัวเองลงกับเก้าอี้ทำงานแล้วเริ่มเปิดแฟ้มเอกสารขึ้นมา

 
“นี่ยัยแท ทำไมวันนี้เธอมาสายจังฮ่ะ มัวไปทำอะไรที่ไหนย่ะ” ซันนี่รีบตรงเข้าไปหาแทยอน ก่อนจะเอ่ยถามถึงสาเหตุที่ร่างเล็กมาสาย

“เฮ้อ~ ที่จริงนะน่ะฉันก็มาทันอยู่หรอก แต่ดันมาเสียเวลาอยู่ในลิฟต์กับไอ้บ้าสเตฟนั่นแหละ” ร่างเล็กเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อต้องพูดถึงชื่อผู้ชายที่ไม่ชอบหน้า

“อ้าว แล้วพวกแกทำอะไรกันในลิฟต์ล่ะฮ่ะ” คำถามสองแง่สองง่ามของซันนี่ทำให้แทยอนแทบปรี๊ดแตก ‘นี่แกจะหาว่าฉันทำอะไรกับใครในลิฟต์ก็ได้ฉันไม่ว่า แต่กับไอ้สเตฟฉันไม่ยอมเว้ย’

“นี่ยัยซันนี่มะพร้าวห้าว แกอย่ามาพูดจาสองแง่สองง่ามกับฉันน่ะย่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรกับไอ้สเตฟ แต่หมอนั่นรั้งฉันไว้แล้วก็แกล้งกวนประสาทฉันเท่านั้นเอง แล้วก็อย่าพูดอย่างนี้อีกน่ะ ฉันเสียหายน่ะย่ะ” ร่างเล็กสวดยาวใส่เพื่อนของเธอด้วยความไม่พอใจ นั่นทำให้ซันนี่ถึงกับทำสีหน้าเอือมเลยทีเดียว ‘เฮ้อ~ ยัยนี่มันจะเป็นกลุสตรีเกาหลีไปถึงไหนเนี่ย แค่ฉันถามว่าทำอะไรกันในลิฟต์ ยัยนั่นก็คิดไปไกล เหอๆ เพราะยังงี้ล่ะหนายัยแทถึงไม่มีแฟนกับเค้าสักที ทั้งทีหน้าตายัยนั่นจัดว่าสวยเลยน่ะ แต่พอมีคนมาจีบ ยัยนั่นก็ปฏิเสธไปซะทุกราย ทั้งที่บางคนก็โคตรดี โคตรหล่อ โคตรพระเอก จนฉันถึงกับเสียดายแทน ฉันก็เลยถามว่าเมื่อไรหล่อนจะมีแฟนสักทีล่ะย่ะ แล้วยัยนั่นก็ตอบชั้นมาว่า...ก็ฉันยังไม่เจอคนที่ใช่...จ้า~ แล้วเมื่อไรเธอจะเจอล่ะค่ะ คุณนาย

“นี่ยัยซันนี่ แกคิดอะไรของแก กลับไปโต๊ะทำงานของตัวเองได้แล้ว อย่ามายืนเกะกะ” ร่างเล็กเอ่ยปากไล่เพื่อนสนิทให้กลับไปทำงาน ซันนี่จึงแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ร่างเล็ก ก่อนที่จะเดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง

แผนกวิศวกร

“เฮ้ย ไอ้สเตฟแกเป็นไรว่ะ ทำไมเดินขากระเพรกยังงั้นล่ะ” ควอน ยูริ ชายหนุ่มรูปหล่อหน้าคม เพื่อนสนิทของสเตฟานอีกคน ซึ่งแก๊งของสเตฟานกับยูริก็ไม่ได้มีแค่สองคนเหมือนกัน แต่ยังมียุนอา กับ ซูยอง อีกสองคน แต่ยุนอากับซูยองไม่ได้ทำงานด้วยกัน ยุนอาทำงานเป็นตำรวจที่เพิ่งจะได้เลื่อนขั้นเป็นสารวัตร ส่วนซูยองก็ทำงานเป็นผู้บริหารของบริษัทบรรเทิงSNSD.Ent ซึ่งแก๊งของสเตฟานและแทยอนรู้จักกันตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว เรียกได้ว่าเป็นแก๊งคู่กัด แต่ภายในแก๊งก็มีคู่รักหนึ่งคู่นั่นคือ ซูยอง กับ ซันนี่ หลังจากที่ทั้งสองคนนี้คบกันทำให้ความร้าวฉานของยุนอากับซอฮยอนและยูริกับเจสสิก้าค่อยๆดรอปลงก็มีกัดกันนิดหน่อยตามประสา แต่ก็ยังเหลือสเตฟานกับแทยอน ที่ยังคงความร้าวฉาน คอยกัดกันอยู่เหมือนเดิม ซึ่งตอนแรกๆแทยอนก็รับไม่ได้ที่ซันนี่ไปคบกับแก๊งคู่อริ แต่เมื่อได้ทำความรู้จักกันจริงๆ เธอก็รู้ว่าซูยองกับยุนอาแล้วก็ยูริไม่ได้เลวร้ายอะไร เธอจึงไม่ได้เป็นศัตรูกับทั้งสามคนนั้นแต่เป็นศัตรูกับนายสเตฟาน เมื่อทั้งสองแก๊งจบมัธยม ต่างคนก็ต่างแยกย้าย แต่ก็มาพบเจอกันตามประสาเพื่อนรักที่ตัดไม่ขาด นั่นจึงทำให้ทั้งสองแก๊งที่เคยเป็นคู่อริกัน หันมาคบค้าสมาคมกัน ถึงแม้แทยอนกับสเตฟานจะยังทะเลาะกันอยู่ก็เถอะ แต่ก็น้อยลงกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย

“ก็ยัยเตี้ยแทยอนน่ะสิ เอาส้นสูงมากระแทกเท้าฉันเนี่ย โอ้ย เจ็บโว้ย” ชายหนุ่มครวนครางอย่างทรมาณ กว่าจะหอบสังขารมายังโต๊ะทำงานได้ เพิ่งรู้ว่าการถูกส้นสูงกระแทกจะเจ็บขนาดนี้ ก็เห็นในละครก็บ่อยแต่ก็คิดไปว่ามันก็คงจะทำเป็นโอเวอร์ แต่พอมาเจอกับตัวจริงๆแล้ว...โอ้ย เจ็บชิบเลย Q ^ Q อย่าให้ฉันเอาคืนน่ะ

“หึ ฉันว่าแกต้องไปทำอะไรเค้าแน่ๆเลย ถึงโดนยังงี้”

“ฉันป่าวน่ะ...ฉันก็แค่ แกล้งยัยนั่นให้เขินแล้วก็ล้อว่าที่ยัยนั่นมาทำงานสายเพราะมัวไปเต้นอาโกโก้อยู่น่ะสิ”

“อืม...สมควรครับ แกไปว่าเค้ายังงั้นได้ยังไง ไอ้แกล้งไม่เท่าไร แต่ไปบอกว่าเค้าไปเต้นอาโกโก้ เค้าก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา ยิ่งแทยอนเป็นผู้หญิงไปพูดยังงั้นเค้าเสียหายน่ะ รู้ป่าว ไอ้สเตฟ”

“เออๆ ฉันผิดเอง ต่อไปนี้ฉันจะไม่แกล้งยัยนั่นอีกแล้ว”

“เหอะ ขอให้จริงเถอะ”

 
คุณสเตฟานค่ะ ท่านประธานเรียกพบค่ะ /// “อ้าวเฮ้ย ท่านประธานเรียกพบเรื่องอะไรว่ะ หรือว่าจะเป็นเรื่องที่เรามาทำงานสายบ่อยๆ แถมยังเคลียร์งานไม่เสร็จ โดนแน่เลย ไอ้สเตฟ โธ่เอ้ย T^T”

คุณแทยอนค่ะ ท่านประธานเรียกพบค่ะ /// “ฮ่ะ! ไม่น่ะ หรือว่าท่านประธานจะเรียกพบไปต่อว่าเรื่องที่เรามาทำงานสาย แต่แค่ครั้งเดียวเองน่ะค่ะ อย่าเพิ่งหักเงินเดือนคิม แทยอนคนนี้เลยน่ะค่ะ จากเงินเดือนปกติก็ยังจะไม่พอกินอยู่แล้ว ฮือๆ ฉันจะโดนอะไรบ้างเนี่ย คนสวยกลัวค่ะ T^T”

‘อ้าวนั่นไอ้สเตฟนิมาทำอะไรที่ห้องท่านประธานล่ะ หรือว่าจะโดนเหมือนเรา แต่หมอนั่นน่ะมาทำงานสายบ่อย ก็คงจะต้องโดนไล่ออกแน่เลย ดีเลยค่ะ ดีเลย ไล่เลยค่ะ คิมแทยอน คนนี้จะได้หมดเสี้ยนหนามในการทำงานสักที5555’ ร่างเล็กแอบคิดชั่วร้ายในใจ แต่เมื่อมีเสียงเลขาเรียกให้เดินตามก็ทำให้ภาพมโนของเธอหายไปหมด

ก๊อกๆ

“ขออนุญาตค่ะท่านประธาน” เลขาสาวเคาะประตูเรียกประธานที่อยู่ในห้องข้างหน้านี้

“เข้ามาได้”

“เชิญค่ะ คุณแทยอน”

“ค่ะๆ” ร่างเล็กตอบอย่างเก้ๆกังๆ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งรู้สึกกดดันอย่างนี้เป็นครั้งแรก โฮ้ยยย~ ฉันจะโดนอะไรมั่งเนี่ย

“คือท่านประธานมีอะไรรึป่าวค่ะ” ร่างเล็กเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสี่ยงสั่นๆนิดนึง แต่ก็พยายามข่มให้เป็นปกติ และแล้วสายตาของเธอก็หันไปเห็นคู่กัดของเธอกำลังยืนกุมมือตัวเองไว้ข้างหน้า ด้วยสีหน้าสำนึกผิด

“คือว่า คุณเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จหมดแล้วใช่มั๊ย”

“คะ...ค่ะ ฉันเคลียร์เสร็จหมดแล้วค่ะ”

“งั้นก็ดีเลย อีก2วันผมจะให้คุณไปดูงานที่เกาะเชจูกับคุณสเตฟานสองคน”

“อ๋อค่ะ”...ฮ่ะ! เดี๋ยวน่ะ เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าท่านประธานจะให้ฉันไปดูงานกับไอ้สเตฟหรอ แถมไปแค่สองคนด้วย เดี๋ยวสิไม่น่ะ...

“เอ่อแต่ท่านประธานค่ะ...ฉันเกรงว่ามันจะไม่ดีน่ะค่ะ”

“หืม...แล้วมันไม่ดียังไง”

“ก็คือคุณสเตฟเค้าน่าจะยังเคลียร์งานไม่เสร็จแต่ก็มารับงานใหม่ฉันว่าฉันไปกับคนอื่นก็ได้น่ะค่ะ แล้วอีกอย่างให้ผู้หญิงกับผู้ชายที่ไม่ได้เป็นแฟนกันไปกันแค่สองคน มันจะดูยังไงๆน่ะค่ะ”

“อ๋อเรื่องงานของคุณสเตฟไม่ต้องห่วงผมย้ายไปให้คนอื่นทำหมดแล้ว ส่วนเรื่องไปกันแค่สองคน แต่ที่จริงแล้วยังมีคนของทางเราอยู่ที่นั่นด้วย คุณไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้เลย เพราะผมให้พักคนละห้อง”

“ตะ...แต่”

“ไปเหอะน่ะคุณแทยอน ผมอยากให้สถาปนิกมือ1อย่างคุณกับวิศวกรเก่งๆอย่างคุณสเตฟร่วมมือกัน เพราะผมคาดหวังงานครั้งนี้ไว้สูงมาก เราได้รับเลือกให้เป็นผู้ออกแบบแล้ปรับปรุงสถานที่ท่องเที่ยวในเกาะเชจูถ้างานนี้สำเร็จมันจะคุ้มมากเลยน่ะครับ ผมจะได้ขึ้นเงินเดือนให้คุณสองคนแล้วเพิ่มโบนัสสิ้นปีให้เยอะขึ้นด้วยไง” เมื่อท่านประธานขอร้องขนาดนี้แล้วมีหรือคนอย่างคิมแทยอนจะปฏิเสธ ก็คงต้องทำล่ะน่ะ ยิ่งได้ขึ้นเงินเดือนแถมได้ขึ้นโบนัสอีกยิ่งปฏิเสธไม่ได้เข้าไปใหญ่ (แทยอนไม่ได้เป็นคนเห็นแก่เงินน่ะจ้ะทุกคน แทยอนแค่เป็นคนไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดมือแค่นั้นเอง)

“ผมขอบคุณ คุณสองคนมากน่ะที่ยอมให้ความร่วมมือในงานครั้งนี้ ผมหวังว่าคุณจะทำมันอย่างตั้งใจน่ะ”

“ค่ะ เพื่อท่านประธานฉันยินดีค่ะ”

“ครับ เพื่อท่านประธานผมก็ยินดีครับ”

ทั้งประธานและลูกน้องก้มหัวทำความเคารพและจับมือกันเพื่อเป็นสัญญาว่าจะทำงานนี้อย่างตั้งใจและให้มันออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด

ทั้งสองเดินออกมาจากห้องประธานเพื่อจะกลับไปยังที่ทำงานของตัวเอง แต่จู่ๆ มือหนาของชายหนุ่มก็รั้งแขนหญิงสาวไว้ แทยอนหันไปมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม รึมันจะมาไม้นั่นอีกแล้วฟ่ะ-*-

“อะไร!?” เป็นฝ่ายแทยอนที่เอ่ยถามออกไป

“ก็ป่าว...ก็แค่จะให้มาจับมือกันก่อน เพราะต่อไปนี้เราต้องร่วมงานกันแล้วน่ะ”

“อืม~...เออใช่! นายถามท่านประธานไปรึป่าวว่า ไปกี่วัน”

“ไปวันเดียว”

“ฮ่ะ แค่วันเดียวเองหรอ”

“ทำไม เสียดายใช่ไหมล่ะที่ไม่ได้อยู่กับฉันนานๆน่ะ” มันเอาอีกแล้วค่ะท่านผู้ชม -*-

“แหวะ หลงตัวเอง...ฉันก็แค่สงสัยว่าทำไมไปแค่วันเดียวทั้งที่ให้ทำงานใหญ่ขนาดนั้นแต่ไปทำแค่วันเดียวเนี่ยน่ะ”

“ก็ท่านประธานให้พวกเราไปดูงานที่นั่นก่อนเฉยๆ แล้วพอกลับมาก็ให้มาประชุมแล้วก็คงจะสั่งให้พวกเราไปที่นั่นอีกเที่ยว ครั้งต่อไปก็คงอยู่ยาวเลยแหละ”

“อ๋อ...อืม ว่าแต่ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะไปทำงาน”

“ได้! แต่ก่อนอื่น...จับมือกันก่อนสิ”

“ฮ่ะ!?”

“จับมือไง จับมือ”

“อะ...อ่อๆ”

ร่างเล็กค่อยๆยื่นมือไปจับกับมือหนาของชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา มือทั้งสองคนค่อยๆแตะกันและจับกันแน่นในที่สุด ชายหนุ่มหันมาส่งยิ้มให้หญิงสาวอย่างเป็นมิตร รอยยิ้มนั่นชั่งมีเสน่ห์เหลือเกิน ตั้งแต่ที่แทยอนกับสเตฟานรู้จักกันมา คงจะมีครั้งนี้แหละที่ทำให้แทยอนรู้สึกว่าเป็นมิตรกับชายหนุ่มตรงหน้ามากกว่าที่ผ่านมา

“ยินดีที่ได้ร่วมงานน่ะ” เป็นชายหนุ่มที่เอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ทั้งคู่เงียบไป มือของทั้งสองค่อยๆคลายออกจากกัน

“อืม...ยินดีที่ได้ร่วมงานเช่นกัน” แทยอนเอ่ยตอบสเตฟานไป ร่างเล็กส่งยิ้มให้ชายหนุ่มเล็กน้อย ซึ่งชายหนุ่มก็ยิ้มตอบให้ร่างเล็กเช่นกัน...คงจะเป็นครั้งนี้แหละที่เราสองคนทำตัวดีๆให้กัน ^^

*************************************************************

ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนการของผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาจะทำให้ศิลปินเสียหาย
ฟิคเรื่องนี้เขียนขึ้นมาเพื่อความบันเทิง อาจมีคำไม่เหมาะสมอยู่บ้างเช่น ว่ะ,โว้ย,เออ
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ควรอ่านเพื่อความบันเทิงแก้เครียดเท่านั้น 

(ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า13ปีขึ้นไปควรได้รับคำแนะนำ)



 

ตามด่า ตามทวง ตามไปพูดคุย ตีสนิทได้ที่นี่